ยุทธศาสตร์ลูก 20 ปี

Paruay Termtrairat
15 ก.ย.
ยาว 1 นาที

อัปเดตเมื่อ 16 ก.ย.

1. จุดตั้งต้นของทุกอย่าง = ความกตัญญู

ลูกทุกคนเกิดมาพร้อมความผูกพันกับพ่อแม่อยู่แล้ว

เหมือนแรงดึงดูดที่ทำให้ลูกไม่สามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองในวัยแรกเกิด

นี่คือ “เชิงประจักษ์” ที่ใครก็เถียงไม่ได้

ในยุทธศาสตร์ใหม่นี้ เราไม่เริ่มจากการสอน “ผิด–ถูก” แยกส่วน

แต่เราเริ่มจากการชี้ให้เห็นว่า ความกตัญญู = พลังที่ทำให้การแยกแยะผิด–ถูกมีความหมาย

เมื่อเด็กเห็นภาพชัดว่าพ่อแม่คือผู้สร้าง เขาคือผู้ถูกสร้าง

ความรู้สึกตอบแทนและไม่ทำลายต้นทางชีวิต จึงเป็นรากฐานของวินัย

2. ระบบเดิม vs ระบบใหม่ (การเปรียบเทียบอย่างสร้างสรรค์)

ระบบเดิม
- โรงเรียนจัดให้มีการเรียนหนังสือ มีวงดุริยางค์ มีวิชาดนตรี
- เด็กที่ตั้งใจ ก็ได้รับโอกาสในการเข้าร่วม
- เด็กที่ไม่ถนัด ก็ยังได้เรียนรู้ทักษะทั่วไป
ระบบใหม่ (เมื่อเติม Echo Program)
- ครอบครัวเริ่มจากกิจกรรมง่าย ๆ เช่น เล่นเสียง สะท้อนจังหวะ ฝึกแยกแยะผิด–ถูกในบ้าน
- เมื่อถึงวัยเข้าโรงเรียน ระบบเดิมยังรองรับเหมือนเดิม (วงดุริยางค์ยังอยู่, วิชาดนตรียังอยู่)
- แต่เด็กที่ผ่านการซึมซับจากครอบครัว จะเข้าถึงและใช้ระบบได้ง่ายกว่า เหมือน “โอบดอกไม้ไว้” โดยไม่ปฏิเสธ
- เด็กที่มีพื้นฐานความกตัญญู จะไม่ใช้ดนตรีเพียงเพื่อเล่น แต่ใช้เป็นเครื่องมือเชื่อมโยงกับคนรอบข้าง และสร้างคุณค่าใหม่ให้สังคม

3. ภารกิจในแต่ละช่วงวัย

อนุบาล–ประถมต้น
- ฝึกแยกแยะผิด–ถูกผ่านเสียงและจังหวะ
- เชื่อมโยงไปสู่ความกตัญญู (เชิงประจักษ์ → เชิงคุณธรรม)
- เตรียมความพร้อมเข้าสู่วงดุริยางค์และวิชาดนตรีของโรงเรียน
ประถมปลาย–มัธยมต้น
- ใช้ Echo Program เป็น “ของเล่นที่จริงจังได้”
- เด็กเริ่มเป็นผู้ผลิตเล็ก ๆ เช่น แต่งจังหวะ เล่นเพลงง่าย ๆ ทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อน
มัธยมปลาย–มหาวิทยาลัย
- ดนตรีไม่ใช่วิชาเสริม แต่เป็นเครื่องมือกรองการใช้ชีวิต (Thorapee Filter)
- เด็กสามารถเลือกเส้นทางที่เป็นผู้ผลิตในระดับสังคม เช่น ทำงานร่วมกับวงดนตรี โรงเรียน หรือสร้างคอนเทนต์ทางดนตรีเสนอต่อผู้คนทั่วโลก บนหลักกตัญญู ที่บรรจุไว้ในช่วงประถมวัย
เข้าสู่วัยทำงาน
- ดนตรีกลายเป็นทักษะเชื่อมโยงกับเศรษฐกิจใหม่และ AI
- ลูกกลายเป็น “ผู้สร้างเครือข่าย” ที่ใช้กตัญญูเป็นแรงขับเคลื่อนในการทำงานและสร้างครอบครัวรุ่นใหม่

4. ผลลัพธ์ที่ต่างกัน

ระบบเดิมเพียงอย่างเดียว
- ผลิตบัณฑิตที่มีทักษะตามมาตรฐาน
- บางส่วนยังไม่เห็นความสัมพันธ์ระหว่างทักษะกับชีวิตจริง
ระบบใหม่ (ระบบเดิม + Echo Program)
- ผลิตบัณฑิตที่มีทั้งทักษะทางวิชาการและรากฐานทางคุณธรรม
- เห็นดนตรีไม่ใช่แค่การแสดงออก แต่คือ “เครื่องมือในการใช้ชีวิต”
- ใช้กตัญญูเป็นตัวกรองพฤติกรรม → กลายเป็นผู้ผลิตที่สร้างสรรค์และยั่งยืน